Niet alle blogs kunnen leuk zijn..Enjoy ;)
Blijf op de hoogte en volg Anniek
25 Oktober 2014 | Oeganda, Kampala
Hallo allemaal!
Er is de afgelopen tijd erg veel gebeurd en ik weet eigenlijk niet zo goed waar ik moet beginnen. Dus ik vertel wel gewoon alles door elkaar heen. Diezelfde structuur hanteer ik ook in mijn slaapkamer (in Nederland en Oeganda)
Allereerst waren Iris en ik een soort van begonnen met stage lopen. Volgens mij heb ik al uitgelegd dat ik huisbezoeken doe toch? Anders; ik doe huisbezoeken. Het ging echter de laatste tijd een beetje anders, want heel Nederland (voornamelijk Windesheim) was in rep en roer over het Marburg virus. Dit is een Ebola gerelateerd virus en hier in Oeganda is daar iemand aan overleden. School wilde om deze reden erg graag dat we terug kwamen naar Nederland, omdat het te gevaarlijk zou zijn. Alles zou vergoed worden. Zelfs de ticket van Marian en Abke, die mij komen opzoeken in november, zouden vergoed worden door Windesheim! Geen misse grappen dus. Ik heb echter besloten om mijn tijd hier in Oeganda af te maken..Natuurlijk klonk het verleidelijk om weer lekker naar huis te gaan, maar dan zou het voor mij als falen voelen. Lekker douchen doe ik 19 december wel weer. Misschien is het ook handig als ik dan even naar de sauna ga. Volgens mij ben ik echt nog nooit zo smerig geweest. Soms denk ik echt dat ik mooi bruin ben geworden, maar mijn teleurstelling was groot toen ik erachter kwam dat dat gewoon zand is. Balen.
Er zijn hier veel dingen in het land wat ik nog steeds erg bijzonder vind. De mensen die slapen terwijl ze aan het werk zijn, doodskisten die vervoerd worden op een boda-boda (kleine brommertjes die in overvloed rond rijden om passagiers te vervoeren), de cultuurverschillen tussen mannen en vrouwen, mensen die voor je knielen, de manier van koken, de extreme beleefdheid en de enorme armoede. De gedachte van de wereld verbeteren heb ik gelukkig van me af kunnen zetten; dat gaat hier niet zomaar lukken. Mensen lijken hier toch wel heel erg gelukkig te zijn in extreme omstandigheden waar ik niet mee zou willen ruilen. De hakuna matata mentaliteit zou ik in Nederland ook wel wat meer willen toepassen, maar ik vrees dat ik dan geen werk kan behouden. Gok niet dat mijn bazin van de Primera het hilarisch vindt als ik onder werktijd ga slapen, naar huis ga als het regent en als het te warm is kan ik eigenlijk ook wel naar huis gaan. En als ik genoeg loon heb gekregen, kom ik gewoon een week niet.
De afgelopen tijd hebben Iris en ik niet echt veel gewerkt in verband met het Marburg virus. De dagen dat we wel werkten kwam ik er redelijk gauw achter dat de hulpverlening hier heel anders in elkaar zit dan in Nederland. Als je hier wilt kunnen werken moet je bij les 1 beginnen en werkelijk alles vergeten wat wij logisch vinden. Ik beeld me steeds maar in dat ik voor een groep kleuters sta.
Misschien is het handig om te weten dat al mijn apparatuur me in de steek laat. Een poging tot communiceren met mij is ongeveer net zo moeilijk om boodschappen te doen in Wapserveen.
Vorige week zijn we voor het eerst met alle Nederlandse studenten naar de kroeg geweest in Kampala. Ik had me er niet teveel op verheugd, want dan zou het alleen maar kunnen tegenvallen. Die voorzichtigheid met vreugde sloeg al gauw om in echte vreugde; het was geweldig. De mensen waren heel erg aardig, de muziek was goed, het bier was niet te drinken..maar dat zijn maar kleine details. Gisteren hebben we om die reden het bier maar ingeruild voor tequila en cola-malibu. Gisteren leek dat echt nog een goed idee, maar daar denk ik nu toch anders over. Als mijn blog niet echt een logische volgorde heeft, komt het door "the hangover".
Ik heb nu nog allemaal toffe dingen op de agenda staan:
1. Morgen Global Oneness day. We gaan met kinderen uit de buurt een activiteit doen waarin we allemaal één zijn. Donkere of blanke huidskleur. Gelukkig is dat morgen al en heb ik nog niet een concreet plan wat we gaan doen..maar ik heb nog 30 uur de tijd!
2. Volgend weekend naar een Halloween party!
3. Volgende week verhuizen naar een ander huis. Of zal ik het een paleis noemen? Het brengt nogal wat moeilijkheden met zich mee om in een gastgezin te wonen en daarom is het beter dat we in een ander huis gaan wonen. Als het goed is, is het volgende week af. Ik neem Afrikanen niet meer zo serieus als ze me een tijdsindicatie geven, maar laat ik het nog een kans geven.
4. Volgend weekend gaan we naar Jinja. Dat moet een hele mooi plek in Oeganda zijn en we gaan daar paardrijden! Hoe cool is dat? Misschien nog raften, maar daar ben ik nog niet helemaal over uit. Sommige mensen uit mijn groep willen mountainbiken en misschien maak ik mijn broer en papa nog een beetje trots als ik meedoe met die geweldige activiteit.
5. 17 november komen Marian en Abke op bezoek! Dat is nog 23 dagen. Heb er echt heel veel zin in dat ze komen. Niet alleen omdat ze hagelslag en pepernoten meenemen, maar omdat ik zin heb om ze te zien! Oké die hagelslag en pepernoten is wel een erg fijne bijkomstigheid.
Deze blog moest ik even heel snel schrijven, want ik moet mijn hotel weer uit. Helaas moeten we naar één of ander luxe resort, omdat het zo zonnig is. Daar hoort wel een zwembad bij vinden wij..als 5 meiden graag naar een mooi resort willen, kan ik moeilijk the party pooper zijn toch?
Volgende week een beter verhaal! Liefssss
Er is de afgelopen tijd erg veel gebeurd en ik weet eigenlijk niet zo goed waar ik moet beginnen. Dus ik vertel wel gewoon alles door elkaar heen. Diezelfde structuur hanteer ik ook in mijn slaapkamer (in Nederland en Oeganda)
Allereerst waren Iris en ik een soort van begonnen met stage lopen. Volgens mij heb ik al uitgelegd dat ik huisbezoeken doe toch? Anders; ik doe huisbezoeken. Het ging echter de laatste tijd een beetje anders, want heel Nederland (voornamelijk Windesheim) was in rep en roer over het Marburg virus. Dit is een Ebola gerelateerd virus en hier in Oeganda is daar iemand aan overleden. School wilde om deze reden erg graag dat we terug kwamen naar Nederland, omdat het te gevaarlijk zou zijn. Alles zou vergoed worden. Zelfs de ticket van Marian en Abke, die mij komen opzoeken in november, zouden vergoed worden door Windesheim! Geen misse grappen dus. Ik heb echter besloten om mijn tijd hier in Oeganda af te maken..Natuurlijk klonk het verleidelijk om weer lekker naar huis te gaan, maar dan zou het voor mij als falen voelen. Lekker douchen doe ik 19 december wel weer. Misschien is het ook handig als ik dan even naar de sauna ga. Volgens mij ben ik echt nog nooit zo smerig geweest. Soms denk ik echt dat ik mooi bruin ben geworden, maar mijn teleurstelling was groot toen ik erachter kwam dat dat gewoon zand is. Balen.
Er zijn hier veel dingen in het land wat ik nog steeds erg bijzonder vind. De mensen die slapen terwijl ze aan het werk zijn, doodskisten die vervoerd worden op een boda-boda (kleine brommertjes die in overvloed rond rijden om passagiers te vervoeren), de cultuurverschillen tussen mannen en vrouwen, mensen die voor je knielen, de manier van koken, de extreme beleefdheid en de enorme armoede. De gedachte van de wereld verbeteren heb ik gelukkig van me af kunnen zetten; dat gaat hier niet zomaar lukken. Mensen lijken hier toch wel heel erg gelukkig te zijn in extreme omstandigheden waar ik niet mee zou willen ruilen. De hakuna matata mentaliteit zou ik in Nederland ook wel wat meer willen toepassen, maar ik vrees dat ik dan geen werk kan behouden. Gok niet dat mijn bazin van de Primera het hilarisch vindt als ik onder werktijd ga slapen, naar huis ga als het regent en als het te warm is kan ik eigenlijk ook wel naar huis gaan. En als ik genoeg loon heb gekregen, kom ik gewoon een week niet.
De afgelopen tijd hebben Iris en ik niet echt veel gewerkt in verband met het Marburg virus. De dagen dat we wel werkten kwam ik er redelijk gauw achter dat de hulpverlening hier heel anders in elkaar zit dan in Nederland. Als je hier wilt kunnen werken moet je bij les 1 beginnen en werkelijk alles vergeten wat wij logisch vinden. Ik beeld me steeds maar in dat ik voor een groep kleuters sta.
Misschien is het handig om te weten dat al mijn apparatuur me in de steek laat. Een poging tot communiceren met mij is ongeveer net zo moeilijk om boodschappen te doen in Wapserveen.
Vorige week zijn we voor het eerst met alle Nederlandse studenten naar de kroeg geweest in Kampala. Ik had me er niet teveel op verheugd, want dan zou het alleen maar kunnen tegenvallen. Die voorzichtigheid met vreugde sloeg al gauw om in echte vreugde; het was geweldig. De mensen waren heel erg aardig, de muziek was goed, het bier was niet te drinken..maar dat zijn maar kleine details. Gisteren hebben we om die reden het bier maar ingeruild voor tequila en cola-malibu. Gisteren leek dat echt nog een goed idee, maar daar denk ik nu toch anders over. Als mijn blog niet echt een logische volgorde heeft, komt het door "the hangover".
Ik heb nu nog allemaal toffe dingen op de agenda staan:
1. Morgen Global Oneness day. We gaan met kinderen uit de buurt een activiteit doen waarin we allemaal één zijn. Donkere of blanke huidskleur. Gelukkig is dat morgen al en heb ik nog niet een concreet plan wat we gaan doen..maar ik heb nog 30 uur de tijd!
2. Volgend weekend naar een Halloween party!
3. Volgende week verhuizen naar een ander huis. Of zal ik het een paleis noemen? Het brengt nogal wat moeilijkheden met zich mee om in een gastgezin te wonen en daarom is het beter dat we in een ander huis gaan wonen. Als het goed is, is het volgende week af. Ik neem Afrikanen niet meer zo serieus als ze me een tijdsindicatie geven, maar laat ik het nog een kans geven.
4. Volgend weekend gaan we naar Jinja. Dat moet een hele mooi plek in Oeganda zijn en we gaan daar paardrijden! Hoe cool is dat? Misschien nog raften, maar daar ben ik nog niet helemaal over uit. Sommige mensen uit mijn groep willen mountainbiken en misschien maak ik mijn broer en papa nog een beetje trots als ik meedoe met die geweldige activiteit.
5. 17 november komen Marian en Abke op bezoek! Dat is nog 23 dagen. Heb er echt heel veel zin in dat ze komen. Niet alleen omdat ze hagelslag en pepernoten meenemen, maar omdat ik zin heb om ze te zien! Oké die hagelslag en pepernoten is wel een erg fijne bijkomstigheid.
Deze blog moest ik even heel snel schrijven, want ik moet mijn hotel weer uit. Helaas moeten we naar één of ander luxe resort, omdat het zo zonnig is. Daar hoort wel een zwembad bij vinden wij..als 5 meiden graag naar een mooi resort willen, kan ik moeilijk the party pooper zijn toch?
Volgende week een beter verhaal! Liefssss
-
25 Oktober 2014 - 10:13
Gerda:
Heftig allemaal hoor meid! Maar ik had eerlijk gezegd ook nie anders verwacht met jou! haha. Heel veel succes en ik kan nie anders zeggen dan dat ik trots op je ben! TOPPERTJE! -
25 Oktober 2014 - 11:15
Britt:
Gaaf verhaal Anniek, heel herkenbaar. Tof dat je blijft, geniet ervan xx -
25 Oktober 2014 - 14:43
Alie:
Leuk geschreven Anniek. Was met alles al beetje op de hoogte maar niet dat je zo smerig was!! De 19e december eerst maar in bad!! Heb even gekeken bij Jinja waar je volgend weekend naartoe gaat. Ziet er leuk uit. Denk dat jij daar gaat paardrijden.
We zullen het horen en zien.
Liefs en veel succes de komende weken!! xx -
25 Oktober 2014 - 16:34
Henk:
Weer een leuk, typisch Anniek verhaal. Maar als ik jou was geen ik raften ipv biken. (dan ga je maar een keer mee met mij naar de route in Havelte en/of Dwingeloo) Dan raften kun je hier niet in de Wapserveense AA, dus... als je durft dan....mooi het bootje in!
Trouwens eigenlijk best wel trots dat je gekozen hebt om te blijven op het moment dat je terug kon. Goed van je dat je niet wilt falen maar denk wel aan jullie eigen veiligheid. Geniet, het is zo 19 december. Groetjes -
26 Oktober 2014 - 09:27
Alice:
Fijn dat het zo goed gaat. En dat je het zo naar je zin hebt. Geniet nog van de tijd die daar hebt. Als je thuis komt ga je maar weken in bad of onder de douche. Hopelijk is de teleurstelling niet te groot dat al het bruine er is afgespoeld. Maar je zult vast wel een gezonde kleur overhouden.
Nog veel plezier daar.
Groetjes. -
26 Oktober 2014 - 09:52
Frenny:
lief gek nichtje, vol bewondering weer je verhaal gelezen. Wat een belevenis en super trots op je hoor, hoe jullie je er doorheenslaan:-) zo 'n andere wereld. Ik herken sommige dingen wel van mijn reis naar indonesie daar heb ik me ook verbaasd over veel dingen. Daar in oeganda zal het nog anders en extremer zijn denk ik. Ik las inderdaad in nieuwsblad van het noorden het verhaal over de terugkeer van stagieres uit oeganda maar dat blijkt dus niet helemaal te kloppen! Meid heel veel succes verder met de stage en geniet van alle mooie dingen daar en vergeet nooit... Eigen veiligheid gaat altijd voor(1eregel die je leert bij ehbo:-) dikke knuffel vanuit Diever
-
26 Oktober 2014 - 15:20
Rozemarijn:
Klinkt herkenbaar Anniek!!!!her the same.... geen kleur maar rood zand op de huid -
28 Oktober 2014 - 13:23
Jawel Jaël:
Hey vrouwke ,
Ik heb echt veel respect voor je !!!!
Keep on doing the good work.....
xxx -
28 Oktober 2014 - 14:24
Bianca En Remko:
Hi nichtje! Leuk verhaal weer! Vind het echt knap wat je daar allemaal doet! Voor je t weet zit je aan de pepernoten en hagelslag in November en kijk je terug op een mooi Afrika-avontuur
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
