Wát ben ik hier aan het doen?
Blijf op de hoogte en volg Anniek
28 September 2014 | Oeganda, Kalambi
Mijn eerste reisverslag had de titel: "Wát ga je doen?" Het lijkt me toepasselijk om mezelf nu af te vragen wat ik hier doe. Begrijp me niet verkeerd; ik heb gewoon een beetje last van een cultuurshock. De meeste mensen zeggen dat je eerste 2 weken nogal zwaar kunnen zijn, maar dat het daarna beter zal gaan. Ik hoop het van harte.
Afgelopen dinsdag ben ik met Iris op mijn stage plek aangekomen. Het is 16 km buiten de hoofdstad in een klein dorpje. Toen we werden afgezet bij de stage en het huis waar ik in moest wonen, kreeg ik de nodige dosis spijt. We slapen in een klein kamertje, delen een woonkamertje met 4 andere mensen (waarvan 2 kinderen..de mensen die me misschien wat langer kennen weten hoe ik dat vind) en het sanitair is nogal ... bijzonder. Vooral de douche maakte indruk op me. We moeten ons met een emmer douchen en we hebben geen stromend water. De wc is gewoon een gat in de grond en mijn acceptatie daarvoor kost mij ook tijd. Het gezin waar we wonen is heel erg aardig gelukkig.
In het dorp worden we hier ontvangen als een soort filmsterren en dat voelt heel ongemakkelijk. Het maakt niet uit wat we doen, we hebben altijd publiek. Ik ging donderdag sporten met Iris en onze bazin en dat bleek nogal bizar te zijn. De kinderen die kwamen kijken gingen zelfs een beetje meedoen en dansen. Het voelde even alsof ik in een animatie team zat.
Dit weekend zijn we teruggegaan naar de hoofdstad om weer even bij te tanken in het gezelschap met wat andere Nederlandse studenten. Het voelde als thuiskomen in het hotel waar we de eerste 5 dagen ook hebben gezeten. Ik had verwacht dat het een mega leuk weekend zou worden, maar dat viel nogal tegen. Vrijdagnacht om 01:00 voelde ik me niet lekker. Ik zal de details voor me houden. Zaterdagmiddag om 16:00 had ik nog steeds niks binnen gehouden en men vond dat een bezoekje aan het ziekenhuis wel verstandig zou zijn. Zelf vond ik het wat overdreven, maar ik had niet echt een keuze. In overleg met de organisatie moest ik er wel naartoe. De kans hier op uitdroging kan nogal groot zijn. Samen met Niek, Iris en de hoteleigenaar zijn we naar het ziekenhuis gegaan. Ik twijfelde aan de geschooldheid van mijn arts, want ik moest hem het verschil tussen links en rechts nog uitleggen. Na wat testjes bleek dat ik een voedselvergiftiging had en blaasontsteking. Misschien nog een andere infectie, maar dat wist hij niet zeker. Blijkbaar heb ik één of ander gist infectie of bacterie. Te gek. Ik heb me nog nooit zo slecht gevoeld. Gelukkig kreeg ik vet veel pillen mee en die beginnen redelijk te werken. Straks moet ik het openbaar vervoer weer trotseren en ik hoop dat dat een beetje gaat lukken.
Voor het eerst in mijn leven heb ik een beetje heimwee. Nog niet naar bepaalde personen, maar meer naar je thuis voelen. Hopen dat dit snel weer voorbij gaat!
Tot snel !
Afgelopen dinsdag ben ik met Iris op mijn stage plek aangekomen. Het is 16 km buiten de hoofdstad in een klein dorpje. Toen we werden afgezet bij de stage en het huis waar ik in moest wonen, kreeg ik de nodige dosis spijt. We slapen in een klein kamertje, delen een woonkamertje met 4 andere mensen (waarvan 2 kinderen..de mensen die me misschien wat langer kennen weten hoe ik dat vind) en het sanitair is nogal ... bijzonder. Vooral de douche maakte indruk op me. We moeten ons met een emmer douchen en we hebben geen stromend water. De wc is gewoon een gat in de grond en mijn acceptatie daarvoor kost mij ook tijd. Het gezin waar we wonen is heel erg aardig gelukkig.
In het dorp worden we hier ontvangen als een soort filmsterren en dat voelt heel ongemakkelijk. Het maakt niet uit wat we doen, we hebben altijd publiek. Ik ging donderdag sporten met Iris en onze bazin en dat bleek nogal bizar te zijn. De kinderen die kwamen kijken gingen zelfs een beetje meedoen en dansen. Het voelde even alsof ik in een animatie team zat.
Dit weekend zijn we teruggegaan naar de hoofdstad om weer even bij te tanken in het gezelschap met wat andere Nederlandse studenten. Het voelde als thuiskomen in het hotel waar we de eerste 5 dagen ook hebben gezeten. Ik had verwacht dat het een mega leuk weekend zou worden, maar dat viel nogal tegen. Vrijdagnacht om 01:00 voelde ik me niet lekker. Ik zal de details voor me houden. Zaterdagmiddag om 16:00 had ik nog steeds niks binnen gehouden en men vond dat een bezoekje aan het ziekenhuis wel verstandig zou zijn. Zelf vond ik het wat overdreven, maar ik had niet echt een keuze. In overleg met de organisatie moest ik er wel naartoe. De kans hier op uitdroging kan nogal groot zijn. Samen met Niek, Iris en de hoteleigenaar zijn we naar het ziekenhuis gegaan. Ik twijfelde aan de geschooldheid van mijn arts, want ik moest hem het verschil tussen links en rechts nog uitleggen. Na wat testjes bleek dat ik een voedselvergiftiging had en blaasontsteking. Misschien nog een andere infectie, maar dat wist hij niet zeker. Blijkbaar heb ik één of ander gist infectie of bacterie. Te gek. Ik heb me nog nooit zo slecht gevoeld. Gelukkig kreeg ik vet veel pillen mee en die beginnen redelijk te werken. Straks moet ik het openbaar vervoer weer trotseren en ik hoop dat dat een beetje gaat lukken.
Voor het eerst in mijn leven heb ik een beetje heimwee. Nog niet naar bepaalde personen, maar meer naar je thuis voelen. Hopen dat dit snel weer voorbij gaat!
Tot snel !
-
28 September 2014 - 11:16
Alie De Lange:
Hé toppertje,
Inderdaad een cultuurshock!
Want volgens mij vond je destijds die franse wc's ook helemaal niks ;-) . Gelukkig ben je daar wel met een stel studiegenoten. Wanneer het straks lichamelijk weer beter met gaat dan gaat de rest ook vast beter.... gewoon wat tijd er voor nemen meis om te wennen.
En echt goed op jezelf passen hoor! -
28 September 2014 - 11:16
Marda Slager:
Goedemorgen Anniek,
Lieve meid allereerst even een dikke knuffel , ik kan me voorstellen dat
het leven daar bij je gastgezin behoorlijk anders is dan je gewend bent !
De regels en gewoonten qua voedsel inkoop, verkoop en hygiëne nogal belabberd
zijn en dat is voorzichtig uitgedrukt denk ik ! De warenwet met zijn regels heeft het
daar in de binnen landen nog niet enig doel berijkt !
Zo zie je maar hoe ziek je kan worden van een bacterie en gelukkig heb je het idee dat
de medicatie zijn werk gaat doen , dus snel weer beter worden Anniek zodat je weer kan
doen waar je voor gekomen bent !
Laat je maar lekker een paar dagen vertroetelen door de lieve mensen om je heen dat kan
je herstel en je innerlijke ik wel even gebruiken .
We zien uit naar je volgende verslag , hopelijk zonder lichamelijke klachten maar met veel
nieuwe ervaringen en belevenissen ! Liefs uit Eesveen George&Marda.♡
-
28 September 2014 - 12:12
Danique:
Lieve Anniek,
Leuk dat je dit bijhoud! Heel heel knap van je, echt respect. Ik hoop dat je je snel beter voelt en wat meer thuisvoelt ook. Liefs en een dikke kus! -
28 September 2014 - 12:40
Theo :
Hoi anniek,
Pittige start dus. Ongemakken zijn er om te overwinnen een ik weet dat je kan bikkelen als het moet ;) beterschap en laat ze zien wat je in huis hebt.
Groet Theo -
28 September 2014 - 22:02
Alie:
Hoi Anniek, Jij hebt net als Iris weer een leuk verhaaltje geschreven.Het is voor ons moeilijk voor te stellen hoe het leven daar is maar door alle verhalen krijgen we er een beetje een beeld bij! Heb na dat berichtje dat je ziek was niets meer gehoord maar hoop dat de medicatie aanslaat en je je weer wat beter voelt. Beterschap!!Hoorde dat cola goed is bij voedselvergiftiging maar of ze dat daar hebben.....En of het werkelijk zo is?? Succes weer de komende week!
Liefs en dikke kus... Pa & Ma -
29 September 2014 - 11:23
Alice Veen:
Hey Anniek,
Wat leuk zo'n blog. En wat vervelend dat je ziek bent. Ik had dit natuurlijk al van je moeder gehoord maar ik wil even beterschap wensen en nog veel plezier wensen met deze stage. Voordat je het weet kun je weer in je eigen bed slapen en van alle luxe, wat voor ons heel normaal is, gebruik maken. Dus beterschap nogmaals en knap snel weer op.
Groetjes,
Alice Veen -
29 September 2014 - 11:44
Frenny:
Ha die Anniek,
Fijn weer wat van je te horen .. wat een heerlijke schrijfstijl heb jij! Vervelend dat je ziek bent maar hopelijk knap je door de medicatie snel weer op. Pas id. op met wat je eet en drinkt en was vaak je handen met zeep/ ontsmettingsmiddel. de hygiëne is ver te zoeken begrijp ik en wat een primitieve leefomstandigheden! Je zult bij terug komst in Nederland je ook des temeer realiseren in wat voor luxe omstandigheden we hier leven! Gelukkig zijn de mensen heel aardig.. je gaat er vast van genieten wanneer je iets gewend bent. je gaat er vast goed werk verrichten tijdens je stage... een onvergetelijke ervaring!! liefs fren -
29 September 2014 - 19:20
Albertje :
Hallo Meid wat erg voor jou dat je ziek bent .
Hoop dat je weer gauw weer de oude bent .
Ik vind het knap van jou hoe je er doorheen slaat
Maar jij bent ook een bikkel
Kijk weer uit naar je volgend verslag
Veel liefs van Jan en Albertje -
06 Oktober 2014 - 16:39
Nico Van Rhenen:
Hoi Anniek, de start valt niet mee soms. Ik hoop dat je gauw weer beter voelt dan ziet alles er weer zonniger uit. als ik jou zo hoor hebben we het best goed hier in ons kikkerlandje. succes verder met je stage. groet Nico -
09 Oktober 2014 - 21:04
Jannij Nijboer:
Lieve Anniek,
Wat vervelend van die besmetting met die voedselbeestjes. Drink geen water uit geopende flesjes. Bij voorbaat drinken met de dop er nog op. Voor zover te krijgen. Wanneer je de kans krijgt sla cola in. goed voor de maag. Vooral wanneer je je misselijk voelt. Ja de sanitaire voorzieningen zijn niet echt van deze tijd. Zo leer je de oudewetse closetpot echt waarderen. Anniek advies: verstand op nul en gewoon onder de gieter en op de hurken.Anniek ik hoop dat de stage leuk is zodat je het andere snel vergeet.
Groetjes Jannij Nijboer.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
